καταρρινώ

καταρρινῶ και καταρινῶ, -άω και -έω (Α)

1. φθείρω κάτι ξύνοντας, λεπταίνω («ἰσχναίνων και καταρρινῶν τὰ συγκρίματα»)

2. αδυνατίζω από την εργασία

3. φρ. «κατερρινημένον τι λέγειν» — να λέει κάτι πολύ λεπτό, πολύ έξυπνο (Αριστοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ῥινῶ «ξύνω» (< ῥίνη «λίμα»)].